نقش عنصر روی در سلامت و بیماری

سابقه و هدف: روی یکی از فروان­ترین عناصر کمیاب ضروری بدن انسان است که در همه بافت­ها یافت می­شود. متوسط میزان روی در یک شخص بالغ حدود 3/2-4/1 گرم است. روی در ساختار و عملکرد تعداد زیادی از ماکرومولکول­ها و بیش از 300 واکنش آنزیمی و هم­چنین تنظیم بیان ژن نقش بارزی دارد. کمبود روی باعث اختلالات حسی و ناکارآمد شدن سیستم ایمنی، بروز آترواسکلروز، افزایش استرس اکسیداتیو، به تاخیر انداختن رشد جسمی و ذهنی در نوزادان و در بالغین باعث کاهش عملکرد تولید مثلی و باروری می ­ شود. مواد و روش­ها: پایگاه­های pubmed و google scholar به­منظور دست­یابی به مقالات مورد نظر جستجو شدند. نتایج: روی در کارکرد دستگاه ایمنی به­وسیله افزایش نوتروفیل­ها و آنتی­بادی­ها نقش مهمی را بر عهده دارد و در تکثیر و رشد سلولی برای فعالیت آنزیم­های درگیر در سنتز dna و تنظیم سیگنال­های تنظیمی لازم است. هم­چنین، به­عنوان مهار کننده کاسپازها و مسیرهای عبور سیگنال فاکتورهای رشد که کاهش آن مرگ را در بسیاری از تیره های سلولی القا می­کند، توصیف شده است. روی به­وسیله پایداری ساختار غشاء، حفظ سطح مناسب mts، جزء ضروری سوپر اکسید دیسموتاز و مهار کننده nadph اکسیداز، سلول­ها را از استرس اکسیداتیو حفظ می­کند. این ریزمغذی باعث کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و بهبود وضعیت آنتی­اکسیدانی بیماران دیابتی می­شود. به­علاوه، افزودن روی به ساختمان انسولین سبب افزایش توانایی اتصال انسولین به گیرنده­اش می­شود. نتیجه­گیری: کمبود روی به­معنی ناکافی بودن مقادیر آن در بدن که در اختلالات معده­ای­روده­ای، بیماری کلیوی، الکلیسم، و فقدان جذب کافی رایج است در بروز سرطان، افسردگی، آلزایمر، و بیماری ویلسون نقش دارد.